कोणाशी ही वादास आता मन नाही करत

तू बरोबर मी चूक फरक नाही पडत

विचारांची लढाई विचारांनी लढलो

अन् कुठून सुरू केले होते तेच विसरलो

खरे चेहरे खोटे मुखवटे हुबेहुब झाले

सत्य असत्य काही नसते सहज सिद्ध झाले

एकाचे सत्य दुसऱ्याचे असत्य झाले

अन् चेहरे मुखवटे अंतर मिटले

रंग चेहऱ्याचे असे रक्तात भिनले

विचारांना ही गणवेश लाभले

चढाओढ वाद खडाजंगी झाले

अन् मनामध्ये सत्य असत्याने मारले

हेमंत चाहूल गुलाबी

नितळून माती पीके डवरली

रेलचेल विविधता किमया रब्बी

शिशिरात हि धरा नटली

नव्याने कुस उजवली जानकी

ओटी भरते पोसूनी भोगी

संक्रमनाची साक्ष देते संक्रांती

तीळगुळाची संसारी गोड संस्कृती

भोग समृद्धिचा लावते सुहासिनी

वाण देते-घेते वसा राम सीता स्मरणी

प्रेम म्हणजे लळा

मनाचा छंद

प्रेम म्हणजे विरंगुळा

मानत नाही बंध

माझे काय?

प्रेम म्हणजे विश्वास

तुझे काय?

तुटण्या अगोदरचा प्रवास

मग मझ्या यातना मी लपवल्या

तुझ्या दुःखावर हसण्यासाठी

शिक डोळ्यातील पाणी लपवण्या

नाहीतर हो तैयार जखमेवरच मीठ सोसण्यासाठी

मी असाच आहे

तू तुझ ठरवं

तू प्रेमळ हा तुझा गुणदोष आहे

हिम्मत असेल तर ते माझ्याकडून मिळवं

नाहीतर कठोर म्हणं

अन् दूर रहा

दगड म्हणं

अन् सोसत रहा

प्रेम दुर्मिळ असते

प्रत्येकाचे जगावेगळे असते

आईचे बाळावर असते

बापाचे पण मुलांवर असते

मजबूरी अडचणींचा राडारोडा असतो

गरजांचा पांगळा व्यवहार असतो

देणारा देत जातो

घेणारा धर्मात असतो

घेणारा देणारा होईलच असा नसतो

उलटा प्रवाह कुठे भेटतो ?

काळ विचित्र भविष्यकार असतो

विधिलिखिताच पान बनून सतत भेटत असतो

कधी नात्यांमध्ये दुषणांचा विवर असतो

प्रेम करुणेचा अवडंबर असतो

तनाला मनोरुग्णाचा विकार असतो

मनाला सौंदर्याचा कुठे तिरस्कार असतो ?

चित्तचोर प्रेम कृष्ण लिलांचा खेळ असतो

सुकुमार दंग प्रेमात राधेचा शामरंग असतो

सुस्वर गंध प्रेमाचा मीरेला पाषाणी भासतो

अनुराग माधवाचा रुक्मीणीस ही दुर्मिळ वाटतो

कुतूहल गुणसूत्रात ,भृणात, दृष्टांतात रूजावे

आत्मभानात ,अनाहूतात, अज्ञात सुसुप्त निजावे

वेद, उपनिषध, गीता असाध्य ते अनुलाभावे

ब्रम्हनिद्रेत दृश्यात श्री वे ज्ञान ज्ञानियाने सुलभावे

कुतूहल जिज्ञासु अभिमन्यू सम व्हूवात हट भेदावे

सचेतन, अचेतन, चेतनेत गर्भसंस्कारी समूळ समेटावे

तर्क वितर्काचे त्रांगडे खुरट ,धर्म ,वर्ण भेद रूंदणे

ध्यान, धुन, शास्त्र, ज्ञान लहर वायु रूणुझुणे

रंद्रारंद्राने सुक्ष्म साध्य साधावे, गर्व न स्फुरावे

मी मानीनी दुषित श्रीहरी ज्ञानस्पर्शाने वैश्विक स्वरुप उमजावे

जन्माने जरी कंगाल

कर्माने धनवान असेल.

बंद जरी नसिबाची कवाडे

प्रयत्नात सूर्याचे तेज असेल.

जीवन जरी निर्जल मरूभूमी

अतिखोल जाण्याचे सामर्थ्य असेल.

घडविने जरी महाकठीण

ऐरणीचे सोसणे असेल.

चमकते सौंदर्य जरी जठिल

अग्नीतून निखरने असेल.

संकटे जरी वारंवार तुफाणी

मन अचल पर्वत असेल.

ध्येय जरी दूरचा तारा

जिद्द प्रकाशावर स्वार असेल.

यश तुष्टतेचे जरी शिखर

चित्त प्रवासावर असेल.

प्रवास जरी धैर्यशील

अंतत: मातीला मातीची जाण असेल.

गंगा विसावे महादेवाच्या शिरी

यमुनेकाठी कान्हा क्रीडा करी

सरस्वती समाधिस्त धरेवरी

पवित्र पावन प्रकृती वैदेहि परी

सरहद्दीवर सातजणी साथ सिंदू धरी

समझोत्यावर संयमास प्रवृत्त करी

ब्रम्हपुत्रा, कृष्णा, गोदावरी कावेरी

तोडीस जलधारा प्रकटल्या गिरीशिखरी

घनी वनराई, धनधान्य, हरित किर्ती

हि भूमी अक्षय्य खजिना जतन करी

दयाळू कोटी कोटी जन उदर भरी

श्रदाळू कृषक दातृत्वाचा मान करी

नैऋत्य मौसमी वायु दक्षिण वरी

सुफळ, संपुर्ण , समृद्ध मातेस करी

मालवूनी दिप सारे

आकाशीचा चंद्र पहा रे

शरदचंद्राचे रूप गोजिरे

संग पसरले अनंत हिरे

टिमटिमनारे तारे

नक्षत्ररेखांना भेटा रे

अगम्य हे छत वसुंधरे

शितल मधूर प्रकाश घ्या रे

विसरून कुडीचे भोग सारे

अनंताचे दर्शन घ्या रे

रक्तात नहाते

तळपत्या पात्याची धार

गर्जनेतला जोश सांगतो

मृत्यूला भिडन्यास सैन्य तैयार

जोशात एक घाव दोन तुकडे

करी मनगटातला जोर

जोर अन्यायाचा, सहनशीलतेचा

करी जन उद्दपीत क्रोध क्रुर

क्रोध विध्वंसक क्रोध संयमी

क्रोध संयमी सळसळत्या रक्तात धैर्य

रक्ताचा अभिषेक मातीला

मातीचा कण गातो बलिदानाचे शौर्य

बलिदानाच्या असंख्य कहाण्या

सजीव करी स्वतंत्र लेखणी खरी

प्रक्षोभक लेखणीचा प्रहार प्रचंड प्रबळ

उलटवून टाकतो हुकूमती तक्त खुंखारी

हुकूमती तक्त गर होई सत्तांध

जनजागवी लेखणी बहूपराक्रमी नूर

स्वायत्त निर्भय निर्भीड सुंभ

लोकशाहीचा लोकक्षोभ जागृत सूर

भरुन येते ते आभाळ,

मोकळे असते ते आकाश,

नजरेचा धोका की मनाचा खेळ,

कोणाला सोस, कोणाला जोश।

अनाकलनीय शक्तीची विकारी खेळी,

दृश्य-अदृश्य अकार, उकार,मकार,

देव माणसी, देव राऊळी,

कोणाला भेटे कर्मात, कोणाला धर्मात।

अतीचा होय निसार घटका अघटित ,

फुलपाखरू फसे काटेबाभूळी फेसात,

मुक्त दैव सोडी, दैव तोडी,

कोणाला संचार,कोणाला बंद श्वास।

दया भाव कमी की अन्यायाला बळी,

नकाब न झाकी दुष्टांचे हसू छद्मी,

वेळ मातब्बर, वेळ ओंगळ,

कोणाला शरम भीड, कोणाला निर्भिड ,

धाडसाचे मोल असे खडतर आव्हान,

प्रयत्नात दिसे परमोच्च भाव,

संघर्षांस सिद्ध , संघर्ष अटळ,

ऋतू बदल, विजयी वेळ।

निर्मळ, सोज्वळ, निखळ, निरागस असते

मैत्री।

राग, अडी, कट्टी-बट्टी ,रंग-बिरंगी असते

मैत्री।

अस्वस्थ जीवांचा संथ विरंगुळा असते

मैत्री।

साथ असताना हास्याचा खळखळाट असते

मैत्री।

दूर असताना अस्तित्व विनम्र जपते

मैत्री।

गरजेने हात गुंपणे नकळत दिर्घ गुंतते

मैत्री।

अश्रुंना गर्तेत एकाकी खांदा असते

मैत्री।

मित्राचे अनोखे चारित्र्य जाणून राहते

मैत्री।

अनिर्बंध उ्च्छास कृष्ण- सुदामा असते

मैत्री।